Frú Vigdís

Mikið dáist ég að þessari konu.  Ég þekki hana ekki persónulega en það sem úr hennar munni og penna koma er viturlegt, skynsamlegt og heilandi.

„ Særandi að vera sakaður um glannalegar athafnir “

Það er dýrt að borga upp skuldirnar sínar

Einkennilegt fyrirbæri verðtryggingin.  Við hjónin höfum verið að týna saman aura sem við áttum til að greiða niður húsnæðislánin og viti menn, mánaðarleg greiðsla hækkar því meir sem greitt er inná.  Sú verðtrygging sem við fáum út úr því að láta bankann geyma peninginn okkar er rýrari en sú sem bankinn tekur til sín.  Við erum svo heppin að fá hluta afþví sem tapaðist í bankahruninu í smáskömmtum til baka og höfum tekið á það ráð að láta hann hafa það allt til baka aftur með því að greiða niður ofurlánin.  En svona er lífið, litli maðurinn hefur ekkert í þann stóra að gera sem buffar þann litla niður úr gólfinu. 

Ég ætla að reyna að hætta að hugsa um peninga.  Reyna að hætta að halda að þeir færi mér gæfu og gengi og áhyggjuleysi.  Áhyggjuleysi?  Ég hef komist að því að það veldur áhyggjum að eiga pening og það jafnmiklar og að skulda pening ef ekki meiri því maður er alltaf hræddur um að tapa.

Mér finnst það skrýtinn andskoti að ég gamli komminn sér orðin svo peningasjúk og hafi breyst í íhaldsaman kaptítalisma sem rotnar innan um krumpaða peningaseðla.  Væri ekki svona andsk... kalt á Íslandi þá væri ég alveg til í að leggjast út á tún, éta gras og fífla og sofa í heysátu undir stjörnubjörtum himni.

Nú er ég að lesa um Ýmir hinn illa og hvernig heimurinn skapaðist úr líkamspörtum hans eins og Gylfi konungur lýsti.  Sköpunarsagan er alltaf heillandi sama útfrá hvaða trúmálum hún er skrifuð.  Í grunninn er hún hin sama....

Spara með Sean Connery

Spara pening með kynlífi! Fæst sama spenna úr því eins og að rölta um og skoða búðarglugga? Fylla poka með útsöluvarningi og fylla geymslurnar hjá sér? Síðan að takast á við hið venjubunda febrúarrifrildi þegar Vísa reikningurinn rennur inn um lúguna... getur sexið komið manni í það algleymi? úúú....

 Ég er ekki dauð úr öllum æðum og ætli maður fari ekki bara að æfa sig aftur

Spara pening með auknu kynlífi

Gargöld

Þetta er einmitt ég tvítug, nema rauðhærð í rósóttum buxum og öskrandi út í eitt - gerði ekkert nema koma mér í vandræði.  Hugsa jákvætt, framkvæma jákvætt og ekki stríð á móti stríði þótt mann langi voða mikið til þess.  Mér finnast athafnir Gamla Testamentisins og Fornbókanna ekki til þess fallnar að koma á friði.  En gangi Norninni vel, hún er sæt, hún er smart og hún er vel gefin.

Vargastefna við Stjórnarráð

Listin að læra

Ég er að klára stúdentinn af listabraut í vor.  Ákvað að sem gamall "drop out" að taka mig saman í andlitinu, sérstaklega þar sem ég er atvinnulaus að gera nú eitthvað viturlegt s.s. að læra utanbókar ýmsar kenningar og formúlur.  Ég lýg því ekki, en það er ekki það auðveldasta í heiminum að sitja í bekk með unglingum sem gera ekkert annað en að tala saman í kór og sofa ofan í bringuna á sér (skyldi þetta vera ég fyrir allmörgum áratugum síðan?)  Mig vantar ekki vitið, vantar ekki að ég hafi skoðun á því sem er að gerast í kringum mig og lífsreynslu hef ég næga.  En allt þetta dugar mér ekki til þess að ganga í þá háttvirtu stofnum sem HÍ er... stúdentinn þar ég að hafa og þar við situr.

Nú sit ég og endurskrifa glósur og reyni við þáttun, liðun og taka út fyrir sviga.  Hjartað berst í brjósti mér af ótta við að fá ekki 9 í öllum fögum.  Mig flökrar við tilhugsunina um próf og útkomuna úr þeim.  Slæmt að vera orðin þetta fullorðinn með þessa áráttu að vilja vera með þeim bestu.  Það er ekki í stöðunni núna að vera "drop out" heldur bara að ná prófunum og hafa gaman af lestri og námi og muna að það er dagleg æfing sem færir manni þekkinguna og utanbókarlærdóminn.

Ég sé fram á að fara að vinna á nýjum og áhugaverðum vettvangi svona tæplega sextug.  Fram að þeim tíma læri ég, mála og móta í leir og verð í framhaldinu áhugaverð eldri dama í þéttholda líkama með rautt litað hár og eldrauðan varalit.  Lífskúnstner sem hvergi er bangin.

Peningaleysi

Peningar skipta fólk miklu máli, það er að koma greinlega í ljós núna þessa dagana.  Svo er það fólkið sem notar börnin sín sem skiptimynt og kemur fram með þá staðhæfingu að það sé hrætt við gíslatökumanninn. Ég veit ekki, hugurinn er margflókinn og fólk gerir ýmislegt.  Madeleinmálið ætla ég ekki að dæma, ég var ekki á staðnum.  Gott að Karen er fundin nú er bara að finna Madelein.

Móðir Shannon játar aðild

Sorglegt

Hvernig ríkidæmi og atvinnuleysi getur snúist upp í andhverfu sína.  Má maður hugsa að um sér að ræða domino áhrif nokkurra einstaklinga sem komu peningamálunum í óefni.  Hér er um að ræða fjölskyldufeður sem finna metnað sinn og sjálfsvirðingu í því að geta sótt björg í bú með því að vera á vinnumarkaðinum.  Svo hefur þetta líka einangrandi áhrif á félagslíf fólks, en tengsl við vinnufélaga riðlast og maður er stundum "óvinur" og ekki æskilegur inná vinnustaðinn í heimsóknir þegar uppsögn hefur átt sér stað. 

Ég vona að þetta ástand vari ekki lengi og að jafnvægi komist á fyrr en seinna.

Loftorka segir upp helmingi starfsmanna

Tónleikar

Mér er boðið á tónleika Gospelsystra og Vox femine í dag og munu margar minningar skjóta upp kollinum er ég sjálf stóð á palli í Langholtskirkju með Gospelsystrum og söng.  Það eru mörg árin síðan ég hef hreyft raddböndin nema rétt til þess að raula og raulað hef ég lítið síðustu ár, sem er synd og skömm því sálartetrið hefur svo gott af orku söngsins.  En kannski verða breytingar á því nú á krepputímum því þá blómstrar listin, fjölskyldubönd styrkjast og vinir eru meira saman. 

Ég er ekkert svo ósátt við þá stöðu sem ég er í dag þó svo það hafi farið um mig þegar ég missti vinnuna, bankarnir hertóku sparnaðinn minn (sem ég er að reyna að leysa út), maðurinn minn fékk sömuleiðis reisupassann úr sinni vinnu hvar hann hafði setið sem fastast í tæp 14 ár.  Minn tími í dag er tími lærdóms og sköpunar.  Ég er að komast úr skel eiginhagsmunastefnu og ræ nú öllum árum að því að tengja mig aftur inní mannlífið og finna aftur ilminn af heimabökuðu bakkelsi og íslenskri matargerð.

Ég á ekkert annað val en að kjósa að vera jákvæð, leyfa hræðslunni og framfærslukvíðanum að yfirtaka ekki andlega heilsu mína og horfa fram á veginn minnug þess að oft hafa tímarnir verið verri í lífi mínu.  Mín von er sú að við þjöppumst saman sem fjölskylda og þjóð og að náungakærleikurinn fái að blómstra.

Ábyrgð á eigin gremju

Mér finnst alveg ástæða til gremju hjá þeim sem fjárfestu í sjóðum bankanna, hvort heldur um sé að ræða gamla Glitni, gamla Landsbankann eða gamla Kaupþing.  Ég er gamall rauðhærður kommi (grá í dag) eða öllu heldur var gamall kommi, síðan kvennalistakommi og áfram gakk í henni pólitík.  Hér áður fyrr þegar ég var blönk og gat ekkert lagt til hliðar þá var "vinkona mín öfundin" alltaf til staðar þegar aðrir áttu meira en ég og sérstaklega þegar það átti í þykkum bankabókum sem báru góða vexti og ennþá meiri vexti um mitt ár 2006 þegar við vorum ríkasta þjóð í heimi.

Í dag gremst mér sú einstefna sem tekin er í bankamálum almennings, þeim sem létu ginnast af gylliboðum um góða ávöxtun á aukalífeyri sínum.  Ég er gröm yfir þeim töpuðu aurum sem áttu að gera mér lífið skemmtilegra þegar líkamlegur kraftur þyrri og ég ekki lengur í stakk búin til að þræla mér fyrir daglegu sukki.  Aurarnir farnir, vinnan farin, þrekið lítið þar sem ekið var á mig síðla hausts og bankarnir heimta að ég borgi þeim það sem þeir lánuðu mér með ofurvöxtum.  Ekki einu sinni boðið að skuldajafna! Og svo heimta þeir til baka sem þeir óvart greiddu úr sjóði ásamt vöxtum af innistæðulausum sjóðsreikningi. 

Mín vegna má taka vel í rassgatið á þeim sem stjórnað hafa landinu, þjóðmálum og peningastefnu.  Setja þá í gapastokk og flengja vel á þybbinn rassinn sem er siggsetinn andskoti... það væri löngu búið að setja mig í steininn ef ég stæli undan ríkinu eða bankanum.  Mér var ekki stætt þegar ég var sjálfstæður atvinnurekandi að borga ekki beina og óbeina skatta eða þá að draga að borga afborganir af lánum bankanna.  Nei, mér var á sínum tíma stillt upp við vegg og sagt að haga mér. 

En ég ber ábyrgð á eigin gremju og það er mér í sjálfsvald sett hvort ég láti þessa hluti eyðileggja annars góðan kuldaboladag.  Ekki ætla ég að gefast upp og grotna niður í gremjukasti heldur bera brjóst mín og bjóða kreppunni byrginn.

Ítreka kröfur um bætur vegna peningabréfa

Það sem fer upp kemur niður

Það er alveg öruggt að margir gangi hnuggnir inn í desembermánuðinn.  Mér var sagt upp í lok apríl og þá var kreppan rétt að byrja og enginn gerði sér grein fyrir hvað framundan var.  Þetta eru skelfilegar staðreyndir fyrir það unga fólk sem þekkir ekki kreppu eða óðaverðabólgu.  Við sem komin eru yfir fimmtugt höfum ýmislegt reynt á okkar lífsleið, en ég man ekki eftir svona darraðadansi eins og núna ríður yfir þjóðina og hinn vestræna heim líka.  Ætli græðgin sé ekki hluti af þessu hruni.  Græði hjá þeim sem ráða yfir fjármálum fyrirtækja og þjóða.  Við "litla fávísa" fólkið eltu þá sem undan fóru og eyddu stórt, ég ekkert undanskilin og nú er komið að reikningsskilum.   Því miður þá eru margir saklausir sem falla í valinn, eldri borgarar, öryrkjar og þeir sem í einfaldri trú sinni færðu sjóðum og bönkum lífssparnaðinn sinn.  Ég vona að ástandið lagist fljótlega og að enginn þurfi að vera atvinnulaus til lengdar.  Ég skellti mér í skóla til að mygla ekki niður í þunglyndi.

Uppsagnir hjá Húsasmiðjunni