Mistök á mistök ofan

Það er svo auðvelt að biðjast afsökunar og halda áfram sama leiknum.  Mér er skítsama þó svo ég tapi einhverju á áhættufjárfestingum í peningamarkaðssjóðum, ég tók þá áhættu vits vísandi um að tapið gæti orðið meiri en gróðinn.  En mér er ekki skítsama um eldra fólk og fólk með einlæga trú á því að það sé verið að leiðbeina því í rétta átt, það á meira skilið en afsökunarbeiðni, það á að fá peningana sína til baka frá ríkisstjórninni sem ábyrgðist þessa banka en settu þá síðan á hausinn svo hún kæmist undan ábyrgðinni.

Hvernig er það að vera manneskja föst í vef lygarinnar?  Ekki góð tilfinning að mínu mati, því lygar fæða af sér ótta.  Hver hefur ekki einhverntímann logið og fundið fyrir þessari óþægilegu tilfinningu í iðrunum? Fáir held ég þó svo flestir beri fyrir sig 100% heiðarleika alltaf um alla eilífð.

Hvítflibbaglæponarnir eru hættulegri en þeir snöggklipptu og tattúveruðu, þá getur maður forðast en ekki manninn í hvítu skyrtunni með svarta bindið.

Leiðréttingu en ekki afsökun.

NBI og Landsvaki viðurkenna mistök

Athugasemdir

[Anna Benkovic Mikaelsdóttir, 23.12.2008 kl. 00:54]

Ég forðast manninn í jakkafötunum með bindið!